Negen dagen Pyreneeën – hoogtepunten met “toetje” Marmotte
Patrick Aris
Van 27 aug. tot 5 sep. verbleef ik voor de 2e maal met Tour de Vacance (32 personen) in de Franse Pyreneeën om op 4 sep. af te sluiten met de Marmotte Granfondo Pyrénées. Een geweldige, uitdagende cyclo van 165km en 5500 hoogtemeters (1000hm meer dan Marmotte Alpen).
Trainings-/fietsweek Pyreneeën
Ik was al twee dagen eerder in Argelès-Gazost om m’n geplande (klim)ritten iets beter te kunnen spreiden dan vorig jaar. Op m’n aankomstdag heb ik de Col de Spandelles gedaan; een mooie en rustige infiets klim die direct achter ons hotel begint. De tweede dag had ik afgesproken met Linda Stuurman om samen de Hourquette d’Ancizan (22,6km/957hm/gem. 4,2%) en de Col d’Aspin vanuit Arreau (12,4km/802hm/gem. 6,5%) te fietsen. Linda is een Nederlandse “klepper”onder de Granfondo rijdsters en finisht bijna altijd in de top-3. Een uitdaging om met haar mee te gaan. Na 90km, 1900hm en gem. 24km/u kwamen we terug (ik wat vermoeider).
Op dag 4 wilde ik een poging doen om mijn beste tijd van vorig jaar op de Col d’Aubisque (incl. Col de Soulor) te verbeteren en mogelijk de strava KOM in mijn leeftijdscategorie 65-69 jaar te verbeteren. Linda ging mee als meesterknecht; hoe mooi kon het zijn. Poging (met ondersteuning van Linda) meer dan geslaagd; de leeftijdsKOM 65-69 jaar Col d’Aubisque heb ik met 8 min. verbeterd (gem. 18km/u en 224w) en daarnaast mijn eigen tijd van vorig jaar met ruim 10 min. verbeterd.
Op de 5e dag hebben we met de hele groep de Hautacam beklommen die net buiten Argelès-Gazost begint. De Hautacam/Col de Tramassel is een zeer grillige en ongelijkmatige klim waarin geen herstelmomenten zitten en is de afsluitende klim van de Marmotte Pyrénées. Door de laaghangende bewolking leverde dat zeer mooie plaatjes op. De dagen daarna heb ik het wat rustiger aangedaan om nog enigszins te herstellen voor de afsluitende Marmotte.
Marmotte Pyrénées (4 september)
Met de auto naar de start (om geen energie te verspelen. Om 8.00 uur onder prima weersomstandigheden gestart. Na een lokaal “inrijrondje” in Luz-Saint-Sauveur kreeg je meteen de hoogste col van de Pyreneeën voor je kiezen: de Tourmalet (top 2115m hoogte). Een klim van ruim 18km met 1400hm die gevreesd wordt vanwege de lange steile stukken van zo’n 10%. Geen andere col is in de Tour de France zo vaak beklommen en zoveel vervloekt als de Tourmalet. Deze 1e klim “liep” niet echt lekker bij mij (naast een irritante piep in m’n crank/trapas?) en ik begon te twijfelen over m’n vorm van de dag en of ik op deze manier wel wilde doorfietsen. Op de top kort gestopt voor wat verzorging en door één van onze begeleiders gestimuleerd om vooral door te gaan. Voordat ik het wist was ik aan het afdalen en gelukkig begon het steeds beter te gaan. Vervolgens de Hourquette op (de laatste 10km loopt door een schitterend natuurgebied), dan de Col d’Aspin om daarna vanuit Sainte-Marie de Campan voor de 2e maal de Tourmalet (16,9km/1266hm/gem. 7,5%) te beklimmen. Deze zijde is weliswaar iets korter maar daardoor ook steiler. Inmiddels had ik door de tijd die ik al onderweg was, de warmte (die dag 30 graden) en de druk op m’n pedalen (ik klim ook graag staand) een branderige en pijnlijke linkervoet gekregen. Op de top van de Tourmalet bij onze eigen verzorgingspost m’n linkervoet met sok en al een aantal minuten in een teil met water gedaan en dat heeft me zeker goed gedaan om m’n weg verder te kunnen vervolgen.
Vervolgens 18km afdalen (door de stevige wind voor mij wat lastiger met m’n lage gewicht) om daarna via Luz-Saint-Sauveur naar Argelès-Gazost te fietsen om aan de afsluitende klim, de Hautacam te beginnen. Helaas net een groep gemist waardoor ik het 1e deel alleen tegen de wind in moest fietsen. De groep voor mij viel uiteen en ik kon vervolgens bij een klein groepje aansluiten maar had ongemerkt al te veel kracht verspeeld. Ondanks de opgelopen vermoeidheid (met inmiddels al 4300hm in de benen) met goede moed aan de Hautacam begonnen(ik hoopte nog net binnen de 9 uur te finishen). Na de eerste km’s ging mijn kaarsje langzaam uit en werd het meer en meer omhoog kruipen (zo voelde het in elk geval aan) dan fietsen. Daarnaast werd ik wat misselijk en licht duizelig waardoor ik met nog 6km te gaan van m’n fiets af moest (voordat ik zou omvallen). Na 1km gewandeld te hebben (en dus veel tijd verspeeld te hebben) weer op m’n fiets en heb ik mij de laatste 5km omhoog gewurmd. Uiteindelijk kwam ik na 9.15 uur moe maar voldaan over de finish. Bij navraag bleek ik als 1e in mijn leeftijdscategorie 65-69 jaar te zijn gefinished en mocht dus op het podium. Naast een mooie medaille (voor elke finisher) won ik een racefietshelm en een ‘Marmotte’ mascotte. Dat ik dit op m’n ‘oude’ dag nog eens mee mocht maken.
Op de top van de Hautacam heb ik eerst lange tijd uitgerust, gegeten en gedronken maar doordat ik nog wat wankel op m’n benen stond wilde/durfde ik niet meer af te dalen naar het hotel en ben uiteindelijk met een supporter met fiets en al in de auto mee naar beneden gereden.
Al met al, negen schitterende dagen in de Pyreneeën (8 dgn fietsen, ruim 12.000hm), met prachtige ritten/beklimmingen een prima organisatie met goede begeleiding en vooral leuke mensen.
