Zaterdag 18 februari: de weersverwachting was bepaald niet goed, maar de dag des te mooier. Met z’n 3en (Piet, Renzo en Walter) reden we even na 8.00 uur weg uit Wijk; oostwaarts van bui naar bui met flinke westenwind met doel Enschede.
Goed half 10 stond Roel Zwolle van gelijknamige Wielerstudio ons al op te wachten: een meer dan warm onthaal als beloning voor de komst. Bij heerlijke koffie, espresso en een appeltaartje troffen De Rosa fans Piet en Roel elkaar bij de nieuwste modellen. Design is alles dat beaamden beide liefhebbers, al konden ze het nieuwe hartje niet echt waarderen. Toch kan het zo maar zijn dat Piet voor z’n nieuwe fiets naar Enschede afreist en zich in de studio een nieuwe Italiaanse racer laat aanmeten.
Fietsen of beter gravelen, daarvoor kwamen we vandaag, dus op pad. De 1e 7 km over industrieterrein en langs een kanaal, daarna was het zand en/of bospad onze ondergrond. Veel regen voorgaande nacht en dezelfde ochtend veroorzaakte zachte, zuigende stroken; daarnaast maakte de west/noordwestenwind het de 1e 2 uren best wel zwaar. Speels en uitgelaten als jonge honden ragden we d’r over, tot we elkaar na een uurtje tot wat rustiger en behouden fietsen maanden. Immers de dag is nog lang en de wind maakt het pittig.
Ondanks de buien konden we genieten van een schitterend gravelparcours. Meer dan 80% van de 100K waren onverhard, verdeeld over allerlei paden. Zandpad door de akkers en weilanden, bospad, gritpad langs weg, boerenpad, schoolpad. kerkepad; voor alles is een pad in Twente.
Na goed 2 uur rijden en 50 km verder hadden we ons meest westelijke punt bereikt in buurtschap Noordijk. Daar was te merken wat wind tegen….en wind in de rug betekent. Man, wat kan het hard op sommige stroken, iets opgedroogd en wind achter.
Hoogste tijd om even bij te tanken, gelukkig kon dat bij Cafe Baan in Geesteren. Waar menig horeca-uitbater 3 moddermannen de deur zou wijzen, werden we door vrouw Baan gastvrij onthaald. Zitten in de oude cafézaal was geen probleem (“veeg de stoelen en de vloer straks wel aan”) en de uitsmijter en pannenkoeken smaakten best. Daarna door voor 2e deel van de rit: via Neede, Haaksbergen en gelijknamige Haaksbergerveen en Buurse terug naar Enschede. Wat een mooi parcours, wat een mooi decor (ondanks de regen en bewolkte dag). In voorjaar en zomer zal het hier vast ook mooi zijn, hoogstens wat drukker. Dus voor herhaling vatbaar concludeerden we alle 3, er liggen nog voldoende paden. En voldoende plaats voor andere enthousiaste RTC’ers.
Jammer dat de rit terug naar Wijk nagenoeg droog was, anders waren onze fietsen onderweg al schoongespoeld. Een flinke wasbeurt konden ze wel gebruiken.
